Het is een wat onopvallend element in de kerk: het doopvont. Alleen in het geval van een doopdienst komt het wat meer in beeld al gaat de aandacht dan natuurlijk terecht uit naar de doopplechtigheid. Het huidige doopvont dateert weliswaar uit de tweede helft van de 15e eeuw, maar staat pas sinds 1976 (weer) in de kerk.
 In de tweede helft van de 15e eeuw is ook de kerk gebouwd. Dat wil zeggen zo ongeveer tussen 1475 en 1500. Het is een zogenaamd Bentheimer doopvont. Dat houdt in dat het uit de buurt van het Duitse Bentheim afkomstig is. Het is gehouwen uit een groot stuk zandsteen. Omdat het transport van zo'n zwaar blok een hele klus was, werden in de buurt van de steengroeve alvast wat delen van het blok dat er toch af moest, verwijderd. Zo werd het vaak uitgehold. Het aanbrengen van de decoratie was vakwerk en in Bentheim was men daarin gespecialiseerd. De Bentheimer doopvonten zijn voor een groot gedeelte massaproductie waardoor ze op elkaar lijken. Het doopvont in deze kerk is eenvoudig en niet van veel versieringen voorzien.
 
Lange tijd was het oude doopvont uit de kerk verdwenen. Jaren stond het bij de voormalige herberg De Roskam op de hoek van de Dorpsstraat met het Kostverloren. Onduidelijk is hoe dat is gebeurd. Gedacht kan worden aan de tijd van de beeldenstorm. Maar dat heeft hier niet plaatsgevonden omdat rond 1586 de toenmalige priester, na verloop van tijd, predikant werd toen de reformatie gestalte kreeg. Dat is vrij geruisloos gegaan. Mogelijk is het doopvont verwijderd in de tijd rond 1780 toen de zijbeuken en het koor achter de kerk zijn gesloopt en er een andere indeling van de kerk ontstond. De kerk werd een stuk kleiner en mogelijk is bij gebrek aan ruimte het doopvont verwijderd.
 
Jarenlang was er geen doopvont in de kerk, maar er werden natuurlijk wel kinderen gedoopt. Dat had men opgelost doordat aan de preekstoel een soort ring was bevestigd waarin een schaal kon worden geplaatst. Een eenvoudige maar en primitieve oplossing. Bij de grote restauratie van de kerk in de jaren 1950, werd overgegaan tot de aanschaf van een ‘standaardmodel’ doopvont. Tussen ongeveer 1954 en oktober 1976 is dit voor het dopen gebruikt. 

In de jaren 1970 kwam er meer aandacht voor de historie en er ontstond contact tussen de eigenaren van het doopvont en de kerk. Dat leidde in 1974 tot aankoop van het doopvont waarvoor zelfs bij een notaris een akte werd gepasseerd! Overigens was er in de loop van de tijd een flink deel van het doopvont afgebroken en moest het worden gerepareerd. Dat is netjes gebeurd en sinds 31 oktober 1976 wordt dit doopvont weer gebruikt. Daarmee werd een stuk religieus erfgoed dat oneerbiedig als bloembak werd gebruikt, in ere hersteld