Het nummeren van vissersschepen vond plaats nadat in 1882 de landen rondom de Noordzee hadden afgesproken dat er visserijnummers moesten komen om de schepen te kunnen identificeren. Dat vond vanaf 1883 plaats. In 1911 werd de Zuiderzee tot kustwater verklaard en moesten alle Zuiderzeevissers zich opnieuw laten registeren. Vanaf dat jaar werden nummers van schepen die niet meer bestonden, opnieuw uitgegeven. Na de afsluiting van de Zuiderzee hoefden de IJsselmeervissers geen nummer meer te voeren omdat het IJsselmeer binnenwater was. Dat zorgde voor een onherkenbaarheid van de schepen waardoor nog voor 1940 werd bepaald dat ook vissers op het IJsselmeer een nummer moesten hebben. Het betekende dat ruim vijf jaar na 1932 niets werd geregistreerd. 

Het voorgaande betekent dat niet van alle schepen de gegevens zijn te achterhalen. En ook dat een nummer eigenaren uit verschillende families kan hebben gehad. Als de gegevens wel compleet zijn, is de levensloop van een schip redelijk te achterhalen. 

Zo konden van de BU 175 al snel wat gegevens worden doorgegeven. Het schip werd in 1934 naar Harderwijk verkocht en werd daar als visserschip ingezet. De naam van de nieuwe eigenaar, Foppen, was wel bekend, maar niet het nummer waaronder werd gevist. Gelukkig is er in Harderwijk iemand die zich in de nummers heeft verdiept. Die wilde het uitzoeken, maar stuitte op het probleem dat er 19 vissers van die naam waren. Gelukkig kon hij achterhalen dat het de HK 136 moest zijn. In 1953 werd de botter naar Kampen verkocht en het werd het de KP 152. Een paar jaar later, in 1958 kan het zijn dat de Harderwijker zijn botter weer terugkocht. Dat is niet helemaal zeker. Het kan ook zijn dat de botter in dat jaar in de pleziervaart terecht is gekomen. Dan houdt het meestal op want veelal waren de schepen na een paar jaar te slecht om mee te varen en verdwenen ze uit zicht door sloop of wat dan ook.

De geschiedenis van de BU 127 is een bijzonder verhaal. In 1916 was het schip eigendom van de scheepswerf. Omdat bij de watersnood de botter van J. van Diermen onherstelbaar werd beschadigd, nam hij de BU 127 over. Daarvoor had hij de BU 68, maar om welke reden dan ook bleef hij het nummer BU 127 voeren. Niet duidelijk is ook wanneer Van Diermen is gestopt. Dat is halverwege de jaren 1930 waarin geen gegevens werden bijgehouden. In 1942 duikt het nummer weer op, maar het is niet na te gaan of het de botter was waarop Van Diermen voer. Waarschijnlijk niet want later komen we het schip tegen in de pleziervaart waarbij Van Diermen als vorige eigenaar wordt genoemd. In 1946 is de BU 127 verkocht naar Harderwijk en werd het de HK 26 waarna er nog drie jaar mee is gevist. Daarna is het ook in de pleziervaart terecht gekomen. Er bleek dus wel wat te vinden, maar door het niet bijhouden van de registratie in de jaren 1930, is er geen volledige zekerheid te geven.

Het voorgaande maakt wel duidelijk dat over de historie van botters vaak wel het een en ander is te vinden.

Naar nummers van botters wordt regelmatig gezocht zoals uit het voorgaande blijkt. Er is ook nog een serie nummers waar minder naar wordt gezocht en dat zijn de nummers van melkbussen. Die zijn gemakkelijk te achterhalen voor zover ze door Eemlandia werden uitgegeven. Later kwamen er ook nummers van de Volnij. Het achterhalen daarvan is wat moeilijker.